سایر منابع:
سایر خبرها
.... زبان های طلایی یک زبان طلایی مربوط به دوره رومی مصر در دورۀ یونانی-رومی، گاهی اوقات زبان های طلایی همراه مومیایی های مصری دفن می شدند (332 قبل از میلاد تا 395 پس از میلاد). احتمالاً مصریان زبان های طلایی را در مدفن مومیایی ها قرار می دادند تا متوفی بتواند در زندگی پس از مرگ با خدایان صحبت کند. افزون بر این، مصریان باستان معتقد بودند گوشت خدایان از طلا ساخته شده ...
...، یکی از قدرتمندترین فرعون های مصر باستان نوشته شده است. قسمت پایینی این مجسمه بزرگ دهه ها قبل کشف شده بود و ارتفاع بخش بالا و پایین این مجسمه در مجموع به 7 متر می رسد. به گفته مصطفی وزیری، دبیر شورای عالی آثار باستانی مصر، بررسی ها تصدیق می کند که بخشی از مجسمه که اخیرا کشف شده است با بخشی از مجسمه که در سال 1930 میلادی توسط یک باستان شناس آلمانی کشف شده بود، مطابقت دارد ...
بازماندگان آنها را برای گرسنه نماندن فرد متوفی در جهان دیگر قرار داده بودند و یا اینکه هدایایی برای خدایان قلمداد می شدند. در چهار مقبره دیگر (از نوزاد گرفته تا زن و مرد میانسال) بقایای دست نخورده از سگ و اسب پیدا شد. حیواناتی که به عنوان غذا خورده نمی شدند. در واقع دفن آنها می توانند معانی عمیق تری را منتقل کند. در فرهنگ سلتی برخی از خدایان با حیوانات ارتباط داشتند. به عنوان مثال اپونا ...
، ویژه برنامه افطار شبکه یک سیما با عنوان هلال را اجرا می کند. گنجینه هایی که مصریان با خود دفن می کردند مجسمه های اوشابتی که به اعتقاد مصریان باستان قرار است در دنیای پس از مرگ برای متوفی کار کنند و پرتره های مومیایی که چهره متوفی ها را به تصویر کشیده اند، از جمله اشیائی به شمار می روند که به طور مدوام در مقبره ها و گورهای مصریان باستان کشف شده اند. کشف مجسمه بزرگ ...
باستان متفاوت بوده است و با توجه به باور های دینی مردم در هر عصر و زمانی به گونه ای خاص صورت می گرفته است، گاهی جسد شخص مرده را در نزدیکی محل سکونت او مثلا کف غار یا در کف منزل وی دفن می کردند و گاهی در صخره ها قرار می دادند. در برهه ای آن را در زمین دفن می کردند و در دورانی هم از تابوت اعم از سنگی یا سفالین یا خمره های بزرگ استفاده می شد. مرادی بیستونی خاطرنشان کرد: گوردخمه به آرامگاه های ...
، از برج طغرل در جوار آرامگاه ابن بابویه هم دیدار کردیم. سالیانی است که مشتاق بازدید از برج طغرل بودم. اولین بار وصف آن را حدود دو دهه قبل از همسرم، خانم عاشوری، دبیر بازنشسته ی تاریخ شنیده بودم که همراه با انجمن تاریخ ِ آموزش و پرورشِ قم، بازدیدی از این برج داشتند. دست کم، دوبار تلاش کردم به داخل مجموعه ی برج راه پیداکنم، اما هربار با درهای بسته روبه رو شدم. آخرین بار در معیت جمعی از فضلای ...