مجسم شد که او با چه مشکلاتی دردناکی رو برو می شود و چه مصیبت های بزرگی را به خاطر رضای خداوند با آغوش باز استقبال می کند. رسول اکرم(ص) در آن دقایقی که آرام اشک می ریختند و نوه عزیزشان را می بوسیدند، گاهی نیز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومی که بعدها رسالتی بزرگ را عهده دار می شد، می نگریستند و خطاب به فاطمه(س) فرمودند که ای پاره تن و روشنی چشمانم، فاطمه جان، هر کسی که بر زینب و ...
خانه
